محمدامین فقیه؛ زهرا عبدخدایی
چکیده
در پژوهشهای بسیاری به تأثیر غیر قابل انکار والدین در تربیت فرزندان اشاره شده است. اما با این وجود تا به حال در ادبیات پژوهش فارسی به بررسی عمیق چرایی و چگونگی این تأثیر پرداخته نشده است. مطالعه حاضر با روش کیفی و به شیوه‌ی پدیدارشناسی تفسیری به واکاوی چگونگی ایفای این نقش توسط والدین پرداخت. به این منظور از روش مصاحبه‌ی عمیق و نیمه‌ساختاریافته ...
بیشتر
در پژوهشهای بسیاری به تأثیر غیر قابل انکار والدین در تربیت فرزندان اشاره شده است. اما با این وجود تا به حال در ادبیات پژوهش فارسی به بررسی عمیق چرایی و چگونگی این تأثیر پرداخته نشده است. مطالعه حاضر با روش کیفی و به شیوه‌ی پدیدارشناسی تفسیری به واکاوی چگونگی ایفای این نقش توسط والدین پرداخت. به این منظور از روش مصاحبه‌ی عمیق و نیمه‌ساختاریافته استفاده شد و با 10 والد از خانواده های ایرانی مصاحبه شد. داده های به دست آمده از این مصاحبه‌ها به روش تفسیری اسمیت مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل‌ها به دو مضمون اصلی «راهبردهای متفاوت والدین برای انتقال ارزش و معنا به فرزندان» و « تأثیرپذیری راهبردهای انتقال از عوامل متعدد » منتهی شد. مضامین فرعی نیز عبارت بودند از:«انتقال از طریق کلام و رفتار غیرکلامی»، «کنترل روابط فرزند به عنوان یک راهبرد»، «انتخاب محیط فرزند به عنوان یک راهبرد»، «تأثیر اعتماد والدین به فرزند در راهبرد مورد اتخاذ»، «تأثیر تجربه شخصی والد در رابطه با والدین خودش»، «تأثیر تفاوت شخصیت فرزندان در راهبرد مورد اتخاذ»، «تغییرات تدریجی شخصیت والد و تأثیرگذاری آن بر راهبرد او»، «تأثیر مرحله تحولی فرزند بر راهبرد مورد اتخاذ»، «تأثیر آموزه‌های روانشناختی بر راهبرد مورد اتخاذ»، «وجود اختلاف بین والدین برای اتخاذ یک راهبرد» و «تأثیرگذاری اهمیت یک ارزش بر راهبرد مورد اتخاذ». نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که فرآیند انتقال ارزش‌ها و معنای زندگی، فقط متاثر از محتوای موردنظر والدین برای انتقال نیست و راهبردهای والدین در مسیر انتقال، تحت تأثیر عوامل مختلفی از باورها و احساسات درونی والدین گرفته تا متغیرهای مرتبط با فرزندان هستند.
